«Εὐλογητός εἶ Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα Σου…».

Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, κ. Νομάρχα, κ. Βουλευταί, κ. Δήμαρχε, λοιποί ἄρχοντες τοῦ τόπου μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!

Εὑρισκόμενοι ἐμπρός σ’ αὐτό τό θαυμαστό ἔργο, πού ἡ Δεξιά τοῦ Ὑψίστου ἐποίησε, καί ἐκπληττόμενοι ἀπό τήν ὑπερβάλλου­σα θεϊκή πρός ἐμᾶς ἀγάπη, αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά δοξο­λογήσουμε τόν Κύριο μέ τά θεόπνευστα λόγια τοῦ ψαλμωδοῦ: «Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί πάντα τά ἐντός μου τό Ὄ­νομα τό Ἅγιον Αὐτοῦ».

Ἐνῶ ἡ χαρά καί ὁ θαυμασμός εἶναι τόσο ἔκδηλα στά τίμια καί σεβάσμια πρόσωπα ὅλων γι’ αὐτό ἐδῶ τό θαυμάσιο ἔργο, πού σήμερα μέ τήν Χάρι του Θεοῦ καί τίς εὐλογίες τοῦ Σεβ. Ποι­μενάρχου μας ἐγκαινιάζουμε, θεωροῦμε ὑποχρέωσί μας νά κά­νουμε μία ὅσο γίνεται πιό σύντομη ἱστορική ἀναδρομή συνόλου τοῦ Ἱ. τούτου Προσκυνήματος. Παρά ταῦτα εἶναι ἐπιβεβλημένο νά γίνη πιό λεπτομερής ἀναφορά στό ξεκίνημά του, ἐπειδή αὐτό ἀποτελεῖ τό θεμέλιο καί τήν βάσι τοῦ ὅλου ἔργου, ἀπαντώντας ἔτσι καί σέ εὔλογα ἐρωτήματα καί δικαιολογημένες ἀπορίες, πού ἐνδεχομένως ἔχουν δημιουργηθῆ σέ πολλούς ἀδελφούς μας. Συγχρόνως κατά τήν ἐπίσημη καί ἱερή αὐτή τελετή θεωροῦμε κα­θῆκον μας νά ἀναφερθοῦμε μέ εὐγνωμοσύνη στά πρόσωπα ἐκεῖ­να, πού βοήθησαν μέ χαρά καί συνέβαλαν τά μέγιστα στήν ὁλο­κλήρωσί του.

Σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν μικρό καί ἀραιοκατοικημένο οἰκισμό Ζόγ­κα, ὅπου καί μεῖς οἱ ταπεινοί γιά πρώτη φορά εἴδαμε τό φῶς τοῦ κόσμου τούτου, πάντοτε ἦταν αἰσθητή ἡ ἀπουσία μιᾶς Ἐκκλη­σίας γιά τίς λειτουργικές ἀνάγκες τῆς ὀλιγάριθμης ἐκκλησιαστι­κῆς κοινότητάς μας. Ζωηρά ἐνθυμούμαστε τίς συζητήσεις καί προσπάθειες πού ἐλάμβαναν χώρα κάθε τόσο πάνω σ’ αὐτό τό σημαντικό πρόβλημα, χωρίς ὡστόσο ἐμεῖς ἀπό τή δική μας πλευ­ρά λόγῳ τῆς μικρῆς μας ἡλικίας νά μποροῦμε νά συμβάλουμε σ’ αὐτό, ἄν καί πολύ τό λαχταρούσαμε. Ἀλλά καί ὁ προκάτοχος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας, ἀείμνηστος Μητροπολίτης μας κυρός Χρυσόστομος ὁ Β΄, ὅπως μᾶς πληροφόρησε ὁ πολιός λευίτης καί γιά πάμπολλα χρόνια ἐφημέριος τῆς περιοχῆς μας σεβαστός μας π. Νικόλαος Σωτηρόπουλος, εἶχε ὑποδείξει τήν ἀνέγερσι μιᾶς Ἐκκλησίας γιά τίς λειτουργικές ἀνάγκες τοῦ μικροῦ χωριοῦ μας. Τά χρόνια ὅμως περνοῦσαν χωρίς κανένα ἀποτέλεσμα.

Στη συνέχεια μεσολάβησε καί ἡ μετάβασί μας στό Ἅγιον Ὄ­ρος, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, ὅπου Χάριτι Θεοῦ συνεχί­ζουμε τόν ταπεινό μας ἀγῶνα.

Σέ μία ἀπό τίς πρῶτες κιόλας ἐπισκέψεις μας ἐδῶ στό χωριό, καί ἐνῶ ἀκόμη βρισκόμασταν στά πρῶτα–πρῶτα χρόνια τῆς μο­ναχικῆς μας πολιτείας, ἀνακινήσαμε τό θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πρότασί μας, δόξα τῷ Θεῷ, βρῆκε τήν αὐθόρμητη καί ὁμόθυμη ἀνταπόκρισι ὅλων τῶν συγχωριανῶν μας.

Κατά τή σύντομη παραμονή μας στό χωριό πραγματοποιή­θηκε σύναξι ὅλων τῶν κατοίκων, στήν ὁποία καί ἀποφασίστηκε ὁμόφωνα καί μέ μεγάλο ἐνθουσιασμό ἡ ἀνέγερσις τῆς ἐκκλησί­ας. Σ’ αὐτήν τήν πρώτη παλλαϊκή σύναξι ὡρίστηκε καί ἡ πρώτη ἐρανική επιτροπή μέ ταμία τόν ἀγαπητό κ. Φώτιο Καρυοφύλλα, πού εἶχε τήν ἐπιστασία καί εὐθύνη τοῦ ἔργου στά πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια. Σ’ αὐτήν ἐπίσης τήν πρώτη καί ἱστορική σύναξι ἀποφα­σίστηκε νά ἀφιερωθῆ ὁ νέος Ναός στό Γενέσιο τῆς Παναγίας μας.

Μετά ἀπ’ ὅλα αὐτά καί πρίν ἀναχωρήσουμε γιά τό Ἅγιον Ὄρος, γεμᾶτοι ἀπό συγκίνησι, ἐνημερώσαμε τηλεφωνικῶς γι’ αὐτήν τήν τόσο εὐχάριστη ἐξέλιξι τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη μας κυρό Χρυσόστομο τόν Β΄, ὁ ὁποῖος χάρηκε πάρα πολύ καί ἐπευλόγησε ἀπό καρδίας τήν ἀπόφασι γιά τήν ἀνέγερσι τῆς Ἐκ­κλησίας, τήν ὁποία ὅμως ὅλως ἀπροσδόκητα θέλησε νά ἀφιερώ­ση στόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο, ἀποσαφηνίζοντάς μας ὅτι αὐτό εἶναι ἀποκλειστικό δικαίωμα τοῦ Ἐπισκόπου. Ἐμεῖς οἱ ταπεινοί θέλαμε νά τιμήσουμε τήν Παναγία μας, τήν κοινή ἐλπί­δα ὅλων μας καί ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλά ὁ μακαριστός ἦταν ἀνένδοτος· μᾶς διέλυσε τίς ὑπάρχουσες δικαιολογημένες ἐ­πιφυλάξεις μας καί τό θέμα ἔληξε ἐκεῖ.

Ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος παρακολουθοῦσα μέ πολύ ἐνδιαφέρον καί ζητοῦσα κάθε τόσο ἀπό τό μακαρίτη τόν πατέρα μου νά μέ ἐνημερώνη γιά τήν πορεία τοῦ ἔργου.

Οἱ πρῶτες χρηματικές ἐνισχύσεις καταβλήθηκαν ἀπό τούς συγχωριανούς μας, μερικοί ἀπό τούς ὁποίους προσέφεραν καί προσωπική ἐργασία. Τούς ἀξίζουν ὁλόθερμες εὐχαριστίες γι’ αὐ­τή τους τή συμβολή. Πρωτοπόρος στή διενέργεια ἐράνων, πού ὅ­πως ἦταν φυσικό ἀκολούθησαν, ὑπῆρξε ὁ συγχωριανός μας γέ­ρο-Χαράλαμπος Καρυοφύλλας, μακαρίτης ἐδῶ καί χρόνια, πού μέ πολύ ζῆλο περιέτρεχε τά πλησιόχωρα χωριά, συνάζοντας χρήματα γιά τήν Ἐκκλησία. Νοιώθουμε μεγάλη ὑποχρέωσι, καί ἀπό τή θέσι αὐτή θέλουμε νά ἐκφράσουμε πρός αὐτόν, ἔστω καί μετά θάνατον, τή βαθειά μας ευγνωμοσύνη γιά τούς κόπους πού κατέβαλε γιά τό ἔργο στά πρῶτα καί δύσκολα ἐκεῖνα βήματά του. Τό κουρασμένο σῶμα του ἀναπαύεται ἐδῶ στό κοιμητήριο τοῦ Ἁγίου μας· μάλιστα ἦταν ὁ πρῶτος πού τό ἐγκαινίασε, σύμ­φωνα μέ τή μεγάλη του ἐπιθυμία, προλαμβάνοντας ἔτσι τό μα­καρίτη τόν πατέρα μας, πού κι αὐτός σάν μεγαλύτερος στά χρό­νια ἤθελε πρῶτος νά τό ἐγκαινιάση, ἴσως καί γιά τό λόγο ὅτι ὁ χῶρος τοῦ κοιμητηρίου ὑπῆρξε δική του δωρεά. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη καί τῶν δύο αὐτῶν ἐργατῶν καί δωρητῶν τοῦ Ἁγίου.

Ἔχουν ἤδη περάσει πάνω ἀπό 20 χρόνια ἀφ’ ὅτου ξεκίνησαν οἱ πρῶτες ἐργασίες γιά τήν ἀνέγερσι τοῦ Ἱ. Ναοῦ, πρωταρχικοῦ κτίσματος τού Ἱ. Προσκυνήματος, ὄχι ὅμως στήν τοποθεσία πού εἶχε ἀρχικά ἀποφασισθῆ ἀλλά σ’ αὐτήν ἐδῶ τή θέσι πού ἤδη ἔχει ἀνεγερθῆ, μέ ὑπόδειξι τοῦ μακαρίτη τοῦ πατέρα μας σάν πιό κα­τάλληλη.

Τό ἀγροτεμάχιο ὅπου οἰκοδομήθηκε ὁ Ἱ. Ναός μαζί μέ τόν περιωρισμένο αὔλειο χῶρο του παραχωρήθηκε δωρεάν καί μέ πολλή χαρά ἀπό τό συγγενῆ μας Στέφανο Καπετάνιο, μακαρίτη πλέον, τόν ὁποῖο καί μετά θάνατον ἀπείρως εὐγνωμονοῦμε, εὐ­χόμενοι ὁλόθερμα ἡ μνήμη του νά εἶναι αἰωνία παρά τῷ Κυρίῳ.

Τό θεμέλιο λίθο τοῦ Ἱ. Ναοῦ ἔθεσε τό ἔτος 1983 ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης μας κυρός Χρυσόστομος ὁ Β΄, τόν ὁποῖο καί ἀπό τή θέσι αὐτή εὐγνωμονοῦμε ἀπείρως γιά τή μεγάλη ἀγάπη μέ τήν ὁποία περιέβαλλε τό ἱερό αὐτό ἔργο ἀπό τήν πρώτη κι ὅλας στι­γμή. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του. Εἴθε οἱ ἅγιες εὐχές του ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων, ὅπου ἀναπαύεται, νά μᾶς συν­οδεύουν στό δύσκολο ἀγῶνα μας.

Ἡ ἀνέγερσις τοῦ Ἱ. Ναοῦ προχωροῦσε μέν ἀλλά μέ πολλές δυσκολίες λόγῳ τῶν πενιχρῶν οἰκονομικῶν μέσων. Ἦταν στό στάδιο τῆς τοιχοποιίας, χωρίς τόν τροῦλλο ἀκόμη, καί χρεω­στούσαμε μάλιστα ἕνα σημαντικό χρηματικό ποσό, σύμφωνα μέ τήν ἐνημέρωσι πού εἴχαμε. Οἱ ἐργασίες γιά καιρό εἶχαν σταμα­τήσει καί δέν ὑπῆρχαν ἐλπίδες γιά συνέχισι.

Ἐκεῖνο ἀκριβῶς τόν καιρό σέ μία ἐπίσκεψί μας ἀπό τό Ἅγι­ον Ὄρος βρεθήκαμε μαζί μέ τόν τότε ὑπεύθυνο τοῦ ἔργου καί πρῶτο ταμία τῆς ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς, κ. Φώτιο Καρυοφύλλα, τόν ὁποῖο καί θέλουμε ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσουμε γιά τήν σημαντική του προσφορά σ’ αὐτή τήν ἀρχική φάσι τοῦ ἔργου, σ’ ἕνα φιλικό σπίτι στό Ἄργος. Ἐκεῖ ἐπάνω στή συζήτησι πού εἴχαμε γιά τήν ὑπό ἀνέγερσι Ἐκκλησία μας παρωτρύναμε θερμά τόν ἀγαπητό ταμία μας νά συνεχίση μέ κάθε τρόπο τίς προσπά­θειες συλλογῆς χρημάτων γιά τήν ἀποπεράτωσι τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Σ’ αὐτό ἀκριβῶς τό σημεῖο παρενέβη κάποιος συνομιλητής, τόν ὁ­ποῖο δέν ἐνθυμούμαστε τώρα, καί ἀπευθυνόμενος πρός τήν ἐλα­χιστότητά μας εἶπε: «Γιατί πάτερ καί σεῖς μέ τό σχῆμα πού φέρε­τε δέν βοηθᾶτε;» Αὐτός ὁ λόγος μᾶς προβλημάτισε πάρα πολύ καί τόν θεωρήσαμε σάν κάλεσμα Θεοῦ.

Ἀφοῦ ἐπιστρέψαμε στό Ἅγιον Ὄρος ἀναφέραμε τά σχετικά μέ τήν ὑπό ἀνέγερσι Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας στόν πολυσέβα­στο Γέροντά μας, ὁ ὁποῖος καί μετά χαρᾶς μᾶς ἔδωσε τήν εὐλο­γία του νά βοηθήσουμε τό κατά δύναμιν. Ἀπό τότε καί μέχρι σή­μερα μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ μας καί τήν ὁλοφάνερη βοήθεια τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου ἀποδυθήκαμε σ’ ἕναν μεγάλο καί δύσκολο ἀγῶ­να, πού εἰλικρινά μόνον ὁ Θεός γνωρίζει, γιά νά φθάσουμε σ’ αὐτό ἐδῶ τό σημεῖο πού βρισκόμαστε σήμερα.

Σέ πρῶτο στάδιο φροντίσαμε νά ὁλοκληρωθῆ ὁ Ἱ. Ναός καί νά εὐτρεπισθῆ στόν καλύτερο δυνατό βαθμό.

Πρωταρχικό μας κίνητρο ἦταν ἡ ἀγάπη μας πρός τή γενέτει­ρά μας, τούς ἀγαπητούς μας συγχωριανούς, ἡ βαθειά μας εὐγνω­μοσύνη στόν τόπο πού γεννηθήκαμε καί περάσαμε τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς μας, χρόνια μεγάλων δυσκολιῶν καί στερήσεων ἀκόμη καί τῶν βασικῶν γιά τή ζωή στοιχείων.

Θέλαμε οἱ συγχωριανοί μας νά ἔχουν ἕνα χῶρο νά συνάζων­ται, γιά νά λατρεύουν τόν ἀληθινό Θεό, νά βλέπωνται μεταξύ τους, νά παρηγοροῦνται καί νά ζεσταίνωνται πνευματικά, νά βιώνουν τήν ἀληθινή κοινωνική διάστασι καί νά πραγματώνουν τό θεϊκό τους προορισμό, πού μόνον μέσα στή λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά ἐπιτελεσθῆ. Γι’ αὐτό κάναμε τά πάντα, γιά νά τούς προσφέρουμε ἀπό ἀγάπη τό πιό ζωτικό καί πολύτιμο δῶρο.

Σέ δεύτερο στάδιο προέκυψε ἡ ἀνάγκη δημιουργίας ἑνός ξε­νῶνος γιά τήν φιλοξενία κυρίως ὅλων ἐκείνων τῶν φίλων καί γνωστῶν μας, πού εἶχαν βοηθήσει στήν ὁλοκλήρωσι τοῦ Ἱ. Ναοῦ καί προήρχοντο ἀπό διάφορα ἀπομακρυσμένα μέρη τῆς πατρί­δος μας, κυρίως ὅμως ἀπό τήν ἡρωϊκή καί φιλτάτη Μακεδονία μας. Ὅλοι αὐτοί ποθοῦσαν νά ἔλθουν νά προσκυνήσουν καί ἔ­πρεπε νά τούς ἐξασφαλισθῆ ἕνας ἀνθρώπινος χῶρος γιά νά ἀνα­παυθοῦν, νά χαροῦν καί νά δοξάσουν τόν Θεό μας.

Ξεκινήσαμε κι αὐτό τό εργο, θαρροῦντες τόσο στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, «τόν ξενίζοντα» φιλάνθρωπα καί ἀρχοντικά ὅλους ἐμᾶς, ὅσο καί στή σίγουρη βοήθεια τῶν πνευματικῶν μας φίλων καί τέκνων, πού παρά τήν ἀναξιότητά μας μᾶς περιβάλλουν μέ με­γάλη ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη. Πράγματι σέ σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τελείωσε καί ὁ ξενώνας.

Θά ἀναφέρω εὐγνωμόνως τούς πιό μεγάλους δωρητές. Ἡ ἀεί­μνηστη Χρυσούλα Χείλαρη, πού εἴχαμε ἤδη γνωρίσει ἀπό τά φοιτητικά μας χρόνια στήν Ἀθήνα καί μᾶς εἶχε θέσει κάτω ἀπό τήν μεγάλη προστατευτική της ἀγάπη, μᾶς βοηθοῦσε κάθε τόσο μέ σημαντικά ποσά στήν ἀποπεράτωσι τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Ἐπί πλέον μᾶς ἐδώρησε κι ἕνα οἰκόπεδο ἀξίας γιά νά τό ἀξιοποιήσουμε γιά τήν ἀνέγερσι τοῦ ξενώνα. Τό ὄντως ὁσιακό της σῶμα ἀναπαύε­ται ἐδῶ κι ἀρκετά χρόνια στό παρακείμενο κοιμητήριο τοῦ Ἁγί­ου Ἰγνατίου, ὅπως διακαῶς ἐπιθυμοῦσε. Τήν εὐγνωμονοῦμε ἀ­πείρως καί ζητᾶμε τίς ἅγιες εὐχές της, γιατί πράγματι ἦταν μία ἁγία ψυχή, μία ἐν τῷ κόσμῳ ἀσκήτρια καί ἀφανής ἐργάτρια τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶχε ἀγαπήσει τό ὅλο ἔργο καί τό χαιρόταν ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς της. Ἀσφαλῶς καί τώρα θά τό χαίρε­ται πολύ περισσότερο, βλέποντάς το ἀπ’ τόν Οὐρανό τελειωμένο καί περιποιημένο.

Ἡ εὐλαβεστάτη κ. Σοφία Μάντζου ἀπό τήν Θεσσαλονίκη μᾶς ἔχει βοηθήσει πάρα πολύ τόσο στόν Ἱ. Ναό ὅσο καί στόν Ξενώ­να τοῦ Ἱεροῦ τούτου Προσκυνήματος καί συνεχίζει νά μᾶς βοη­θάη μέ τόν ἴδιο ζῆλο καί μέ κάθε τρόπο, ὅποτε παρουσιασθῆ ἀ­νάγκη καί δυσκολία. Τήν εὐγνωμονοῦμε ἀπό καρδίας γιά τήν θυσιαστική της ἀγάπη καί τῆς εὐχόμεθα νά ἀξιωθῆ καί τῆς Ἐ­πουρανίου Βασιλείας.

Εὐγνωμονοῦμε ὁλόψυχα τούς πολυαγαπητούς μας ἀδελφούς κ. Ἀρτέμιο Πασχαλίδη ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, τόν κ. Ἀπόστολο Μυτιληναῖο ἀπό τάς Σέρρας, τόν κ. Ν. Ρώρρη ἀπό τήν Ἀθήνα, τόν κ. Γεώργιο Δημητριάδη, τόν κ. Βασίλειο Ἀχπαζίδη καί τόν κ. Χαρίλαο Βλάχο ἀπό τή Θεσσαλονίκη καθώς καί τήν εὐλαβε­στάτη Μοναχή Θεοδώρα καί τά εὐσεβέστατα ἀδέλφια της πάλι ἀπό τή Θεσσαλονίκη, πού μᾶς βοήθησαν μέ σημαντικά ποσά σέ ὅλες τίς φάσεις οἰκοδομήσεως τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος. Ἡ ἀ­δελφή Θεοδώρα μάλιστα, γνωστή καί πολύ ἀγαπητή σ’ ὅλους τούς συγχωριανούς μας καί ὄχι μόνον, ἐπί πλέον ἐκόσμησε, στήν κυριολεξία, τόν ναό καί τούς ἄλλους χώρους μέ τά μεγάλης ἀξί­ας χρυσοκεντήματα της καί συνέβαλε ὑπεύθυνα σέ θέματα ἐξω­ραϊσμοῦ τοῦ ὅλου Ἱ. Προσκυνήματος μέ πολλή ἀγάπη καί τήν ἐμπειρία που διαθέτει. Τούς εἴμαστε ἐσαεί εὐγνώμονες.

Ἐπίσης θερμά εὐχαριστοῦμε τούς ἐκλεκτούς φίλους καί ἀ­δελφούς μας κ. Βασίλειο Γιαννόπουλο, κ. Ἀνδρέα καί κ. Γεωρ­γία Παναγιωτοπούλου, κ. Ποῦλο Βασίλειο καί κ. Κοῦρο Ἀνα­στάσιο, συντοπίτες μας, τόν τοπικό Συνεταιρισμό ΡΕΑ καθώς καί τόν εὐλαβέστατο ἐπιχειρηματία κ. Ἰωάννη Κοτσώνη γιά τήν μέχρι τώρα πολύτιμη προσφορά τους πρός τό Ἱ. Προσκύνημα.

Σέ τρίτο καί τελευταῖο στάδιο σκεφθήκαμε τήν δημουργία ἑ­νός Συνεδριακοῦ, Πνευματικοῦ Κέντρου. Θέλαμε τή μεγαλύτερη ἀξιοποίηση τοῦ προϋπάρχοντος ἔργου, τή διεύρυνσι τῆς προσ­φορᾶς του πρός τήν ἁγιωτάτη Ἐκκλησία μας καί πρός ὅλο τόν ἠγαπημένο λαό τοῦ Θεοῦ μας.

Ὁραματιζόμασταν ἕνα χῶρο φιλάνθρωπο, πού νά μπορῆ νά δίνη μαρτυρία Χριστοῦ καί νά γίνεται «πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» πρός δροσισμόν καί σωτηρίαν τῶν συναν­θρώπων μας.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις πήραμε τήν ἀπόφασι νά προχωρήσουμε στήν ἀνέγερσι αὐτοῦ τοῦ πράγματι πανέμορφου οἰκοδομήματος. Καί ἀσφαλώς δέν θά τό τολμούσαμε, ἐάν δέν εἴχαμε προηγουμέ­νως ἐξασφαλίση τήν ὑπόσχεσι τοῦ ἀγαπητοῦ μας κ. Παύλου Λα­δένη, ἐπιχειρηματία ἀπό τή Θεσσαλονίκη μας καί πνευματικοῦ μας τέκνου, ὅτι θά βοηθοῦσε. Πράγματι μέ πολλή χαρά καί προ­θυμία ἀνέλαβε τήν ἐξ ὁλοκλήρου χρηματοδότησι τοῦ ὡραιοτά­του αὐτοῦ Συνεδριακοῦ Κέντρου, πού σήμερα κυρίως ἐγκαινιά­ζουμε, Χάριτι Θεοῦ καί μέ τίς εὐλογίες τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας.

Ὁλοκληρωμένο πλέον, καί μάλιστα μέσα σ’ ἕνα πολύ σύντο­μο χρονικό διάστημα, προκαλεῖ δίκαια νομίζω τή χαρά σέ ὅλους μας. Ἡ βοήθεια τοῦ κ. Λαδένη ἀσφαλῶς δέν περιορίστηκε μόνο σ’ αὐτό τό ἐπιβλητικό οἰκοδόμημα. Ἡ μεγάλη του ἀγάπη ἀγκά­λιασε κι ὅλο τό Ἱ. Προσκύνημα. Μέρος τῶν ἐργασιῶν τοῦ Ξε­νώνα, τό περικαλλέστατο παρεκκλήσιο τοῦ Ἀπ. Παύλου καί τῆς Ἁγ. Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, ἡ ὑδροδότησις τοῦ Ἱ. Προσκυνή­ματος κι ἄλλα ἀκόμη συμπληρωματικά ἔργα ἔγιναν μέ δική του εὐγενῆ χορηγία. Ἐκ τῶν πραγμάτων ἀναδείχθηκε ὁ πρύτανις τῶν δωρητῶν, μέγας ὄντως εὐεργέτης τοῦ τόπου μας. Τόν εὐγνω­μονοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας καί τοῦ εὐχόμεθα πλού­σια καί διηνεκῆ τήν παρά Κυρίου εὐλογία, ἐκπλήρωσι τῶν εὐγε­νῶν πόθων του καί ἀπόλαυσι τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας. Λυ­πούμαστε ὅμως πού σοβαροί λόγοι ὑγείας δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά εἶναι σήμερα ἀνάμεσά μας, ὅπως τό ποθοῦσε καί ἐμεῖς τό ἐπιθυ­μούσαμε. Εὐχόμεθα ὁλόψυχα ὁ Κύριος, ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, νά τοῦ χαρίση τελεία καί ταχεία ἀνάρρωσι.

Εὐγνωμονοῦμε ἐπίσης τούς ἐκλεκτούς καί ἀγαπητούς συμπο­λίτες μας κ. Κων/νο Σαραβάνο, κ. Παναγιώτη Δουσεμετζῆ καί κ. Παναγιώτη Παρασκευόπουλο, πού μέ πολλή ἀγάπη καί χαρά ἐξεπόνησαν ἀφιλοκερδῶς τά ἀρχιτεκτονικά σχέδια καί τίς μελέ­τες τού ὅλου Ἱεροῦ Συγκροτήματος.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τήν οἰκογένεια κ. Γ. Μελιγγώνη, πού μᾶς παραχώρησε δωρεάν τό χῶρο ὅπου ἔγινε ἡ γεώτρησι καί ἔτσι ἐξασφαλίσαμε τό ἀναγκαῖο νερό γιά τό Ἱ. Προσκύνημα.

Εὐχαριστοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας τό στενό μας συνεργάτη καί ἀκούραστο βοηθό μας κ. Νικόλαο Κιντή, πού ἀ­κολουθώντας μέ χαρά καί ζῆλο τίς καθημερινές σχεδόν ὁδηγίες μας ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος ἀσκοῦσε τήν ἐπιστασία τῶν ἐργασιῶν στό μεγαλύτερο μέρος τοῦ ὅλου ἔργου καί εἶχε τήν εὐθύνη τῆς οἰκονομικῆς διαχειρίσεώς του. Τόν εὐγνωμονοῦμε προσωπικά γιά τούς μεγάλους κόπους πού ἔχει καταβάλει. Πιστεύουμε ὅτι καί αὐτός αἰσθάνεται ὅτι καί μεῖς τόν περιβάλαμε πάντοτε μέ ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη καί ἀληθινή καί ἔμπρακτη ἀγάπη. Τοῦ εὐχόμαστε ἀπό καρδίας κάθε ἀγαθό παρά Κυρίου.

Εὐχαριστοῦμε θερμά καί τά ὑπόλοιπα ἐκλεκτά καί ἀγαπητά μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱ. Προσκυνήματος: Αἰδε­σιμώτο πρεσβύτερο π. Παναγιώτη Κιντή, ἐφημέριο Ἱ. Ν. Ἁγ. Γε­ωργίου Ἑλληνικοῦ, πού ἐξυπηρετεῖ ἱερατικῶς καί τό Ἱερό τοῦτο προσκύνημα, κ. Σταμάτη Καρυάμη, κ. Παρασκευᾶ Γκολέμη, καί κ. Κων/νο Κιάφη γιά τή βοήθειά τους πρός τό Ἱερό Προσκύνη­μα.

Εὐχαριστοῦμε ὁλόθερμα κι ὅλους ἐκείνους τούς ἑκατοντάδες ἀφανεῖς καί ἀνωνύμους δωρητές τοῦ ὅλου Ἱ. Προσκυνήματος, ὅ­λους σχεδόν πνευματικά μας ἐν Κυρίῳ τέκνα, τῶν ὁποίων ὁ μι­σθός θά εἶναι ἀσφαλῶς πολύς ἐν Οὐρανοῖς.

Καί πολλοί ἄλλοι ἀγαπητοί συντοπίτες μας μᾶς ἔχουν βοηθή­σει μέ κάθε τρόπο καί ἄλλοι πάλι συνεχίζουν νά μᾶς συμπαρί­στανται μέ χαρά καί ζῆλο κάθε φορά πού τό χρειαζόμαστε. Κι ὁ καλός Θεός μας τούς γνωρίζει καί μεῖς τούς τό ἀναγνωρίζουμε καί βαθειά τούς εὐγνωμονοῦμε.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν εὐλαβέστατο διδάσκαλο τῆς Ἐκ­κλησιαστικῆς μουσικῆς τέχνης, μουσικολογιώτατο κ. Γεώργιο Καραγιάννη, πού ἅπαξ τοῦ ἔτους ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια μέ πολλή ἀγάπη ἔρχεται ἐδῶ στό Ἱ. Προσκύνημα καί μᾶς εὐφραίνει μέ τό χάρισμα τῆς ψαλτικῆς τέχνης. Εἶναι καί ἀπόψε ἐδῶ, ὄχι ὅ­μως μόνος του ἀλλά μαζί μέ τά ἐκλεκτά μέλη τῆς βυζαντινῆς χο­ρωδίας του, «Ἰάκωβος ὁ Ναυπλιώτης», προκειμένου νά πλαισιώ­σουν καί λαμπρύνουν τή σεμνή αὐτή τελετή τῶν ἐγκαινίων μέ ἐ­πίκαιρους ἐκλησιαστικούς Ὕμνους, πού θά ἀποδώσουν στό τέ­λος τῶν ἐκδηλώσεων σάν ἐπιστέγασμα τῆς ὅλης τελετῆς τῶν ἐγ­καινίων. Εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας τόσο τόν ἐκλεκτό χοράρχη ὅσο καί τά ἐκλεκτά μέλη τῆς χορωδίας του, πού μέ χαρά ἀποδέ­χτηκαν τό αἴτημά μας καί ἦλθαν νά μᾶς τιμήσουν μέ τήν παρου­σία τους καί συνάμα νά μᾶς εὐφράνουν, καί τούς εὐχόμεθα κάθε εὐλογία παρά Κυρίου.

Εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ τούς Πατέρας τῆς Ἱ. Μονῆς μας πού μᾶς βοήθησαν σημαντικά στό ἔργο αὐτό μέ τή πεῖρα τους σέ θέματα τεχνογνωσίας.

Εὐχαριστοῦμε ὁλόθερμα τόν πολυσέβαστό μας Γέροντα καί ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς μας Ἀρχιμ. π. Γεώργιον, πού μᾶς ἔδωσε τήν εὐλογία του γιά νά φέρουμε εἰς πέρας ὅλο αὐτό τό Ἱ. Συγκρότημα.

Θέλουμε ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσουμε τόν κατά πάντα ἄ­ξιο Ποιμενάρχη μας, τόν πανσέβαστο Πατέρα καί Δεσπότη μας Κύριον κ. Ἰάκωβον, πού παρ’ ὅλο τό μεγάλο κόπο τῶν ἁγίων ἡ­μερῶν, πού διανύσαμε καί διανύουμε, μέ μεγάλη χαρά ἦλθε ἀπό­ψε ἐδῶ ἀνάμεσά μας νά τελέση τά ἐγκαίνια τοῦ Συνεδριακοῦ αὐτοῦ Κέντρου καί κατ’ ἐπέκτασιν τοῦ ὅλου Ἱεροῦ τούτου Συγ­κροτήματος. Ἦλθε μέ πολλή ἀγάπη νά εὐλογήση καί ἁγιάση ὅ­λους ἐμᾶς καί τά ἔργα τοῦ Θεοῦ καί ὅλους ὅσους ἐβοήθησαν σ’ αὐτά. Εἶναι τά δεύτερα ἐγκαίνια πού τελεῖ σ’ αὐτό τό χῶρο ὁ Σεβασμιώτατος. Τό ἔτος 1986 ἐτέλεσε τά ἐγκαίνια τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Ἰγνατίου. Τόν εὐγνωμονοῦμε ὁλόψυχα γιά τή μεγάλη του ἀγάπη, μέ τήν ὁποία μᾶς περιβάλλει, καί γιά τήν εὐλογία πού μᾶς ἔδωσε νά φέρουμε εἰς πέρας τό μεγάλο τοῦτο ἔργο. Πα­ράκλησί μας θερμή εἶναι νά παραμένη ἐσαεί προστάτης καί ὑποστηρικτής ἔνθερμος τῶν δικαιωμάτων καί συμφερόντων τοῦ Ἱ. τούτου Προσκυνήματος, πού μέ υἱική ἀγάπη τοῦ τό ἐμπιστευ­θήκαμε. Τόν διαβεβαιώνουμε μέ ἄπειρο σεβασμό ὅτι προθυμο­ποιούμαστε, ὅσο οἱ δυνάμεις μας τό ἐπιτρέπουν, νά τοῦ εἴμαστε πιστοί συνεργάτες καί βοηθοί στήν ἀπρόσκοπτη λειτουργία καί στήν καλύτερη δυνατή ἀξιοποίησι τοῦ Ἱεροῦ τούτου Προσκυνή­ματος. Ταπεινά εὐχόμεθα πρός Κύριον νά μᾶς τόν χαρίζη ὑγιαί­νοντα καί εἰς ἔτη πολλά πρός δόξαν Θεοῦ καί εὔκλειαν τῆς ἁγι­ωτάτης τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστοῦμε ὁλόψυχα τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα ὅλων μας, τήν Κυρία Θεοτόκο, στό Θεοχαρίτωτο Περι­βόλι τῆς Ὁποίας ἀνάξια ἐγκαταβιώνουμε, διότι πιστεύουμε ἀ­κράδαντα πώς ὅ,τι ἔγινε σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο ἔγινε μέ τή δική της Χάρι καί εὐλογία. Γι’ αὐτό κι ἄς θεωρηθῆ τό Προσκύνημα τοῦτο δική της δωρεά καί εὐλογία τοῦ Ἁγίου Ὄρους σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο.

Εὐγνωμονοῦμε ἄπειρα τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο, πού μέ τρόπο πανθαύμαστο μᾶς βοήθησε νά φέρουμε εἰς πέρας αἴσι­ον τό Ἱ. τοῦτο Προσκύνημά Του, καί θερμά τόν παρακαλοῦμε νά τό σκέπη καί νά τό φρουρῆ εἰς τό διηνεκές.

Ἄπειρες καί ὁλόθερμες εὐχαριστίες ἀναπέμπουμε στόν Φι­λάνθρωπο καί μόνον Αἴτιο καί ἐμπνευστή παντός ἀγαθοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πού καταδέχτηκε νά διακονή­σουμε καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί σ’ αὐτό ἐδῶ τό ἔργο Του. Μέ τήν ἱερή καί σεμνή αὐτή τελετή τῶν ἐγκαινίων Τόν εὐγωμονοῦμε ἀ­πό καρδίας πού μᾶς βοήθησε νά φέρουμε εἰς πέρας αὐτό τό ἱερό ἔργο καί ἀνεπιφύλακτα τοῦ ἀπευθύνουμε τό· «τά σά ἐκ τῶν σῶν Σοί προσφέρομεν, Κύριε»· ὅ,τι καλό, ἀναμφισβήτητα εἶναι δικό Σου· σ’ Ἐσένα ἀνήκει καί μεῖς, ὅταν συνεργοῦμε στό καλό, σ’ Ἐ­σένα ἀνήκουμε. Ἄρα σ’ Ἐσένα, τόν Κύριό μας καί Θεό μας, ἁρ­μόζει κάθε δόξα, τιμή καί εὐχαριστία γι’ αὐτό ἐδῶ τό ἔργο πού ὅλοι σήμερα χαιρόμαστε. Αὐτή ἡ ἡμέρα εἶναι δική Σου. «Σέ ὑ­μνοῦμεν, Σέ εὐλογοῦμεν Σοί εὐχαριστοῦμεν, Κύριε» γιά τήν ἀ­σύλληπτη θεϊκή Σου ἀγάπη πού μέ κάθε τρόπο παρέχεις πρός ἐ­μᾶς τά ταπεινά παιδιά Σου.

Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί· τελειώνοντας θέ­λουμε νά εὐχαριστήσουμε καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤλθατε ἐδῶ ἀνά­μεσά μας μέ τόση προθυμία καί ἀγάπη καί μᾶς τιμήσατε μέ τήν παρουσία σας. Πραγματικά μᾶς στηρίζετε· μᾶς χαροποιεῖτε. Σᾶς εὐχαριστοῦμε καί σᾶς εὐχόμαστε πᾶν ὅ,τι καλό καί ἅγιο πο­θεῖτε. Εὔχεσθε καί ὑπέρ ἡμῶν.

Χριστός Ἀνέστη!